Kerk en kerkhof

De indrukwekkende abdijkerk van de site heeft een al even indrukwekkende geschiedenis: binnen de twee jaar na de stichting van de norbertijnenabdij in 1129 stond hier een romaanse kapel. Hoewel in de 16de en 17de eeuw belangrijke veranderingen in en aan de kerk werden aangebracht, zijn er nog altijd sporen van de 13de-eeuwse romaanse kerk te ontdekken.

De kerk herbergt enkele prachtige stukken. Met als uitschieters de lambriseringen met schilderijen van Pieter Jozef Verhaghen, het indrukwekkende memento mori-grafmonument, en het nog volledig intacte, prachtig gedecoreerde 18de-eeuwse koor.

Parochiekerk

In 1797 beval de prefect van het door Frans bestuur opgerichte departement van de Dijle de sluiting van de abdij van Park. Pas vanaf 1801, toen Napoleon een overeenkomst sloot met paus Pius VII, was er opnieuw ruimte voor erediensten.

De paters van Abdij van Park gebruiken hun kerk nog alle dagen voor het koorgebed en de eucharistie. Elke zondag om 11:00 kan je hier de zondagsviering bijwonen.

Praktisch

In 1803 werd de heropende abdijkerk door bisdom Mechelen erkend als parochiekerk. Dit scharniermoment betekende ook het begin van de huidige begraafplaats, omdat parochianen traditiegetrouw rondom hun parochiekerk werden begraven. Het kerkhof kwam op de plaats waar zich de kloosterboomgaard van de norbertijnen van de abdij van Park uitstrekte.

Van in het begin kozen niet alleen parochianen voor de abdij als laatste rustplaats, maar ook vooraanstaande Leuvenaars als kanunnik J.B. David (+ 1866), rector Ladeuze (+ 1910), minister van staat en architect Joris Helleputte (+1910), rector Pieter De Somer (+1985), voormalig eerste minister Gaston Eyskens (+1988) en zanger Zjef Vanuytsel (+2015). Samen verwijzen ze naar belangrijke episoden uit de politiek, de cultuur en de geschiedenis van de Katholieke Universiteit Leuven.

Tot op vandaag behoudt deze oude en traditierijke begraafplaats haar functie, wat het tot een bijzondere funeraire site maakt.